Zaterdag 22 april
Achilles Veen MO-19-1 – Sc ’t Zand MO19-1

Afgelopen zaterdag stond de kraker Achilles Veen – Sc’t Zand op het programma. Ik toog naar het gezellige sportcomplex in Veen en werd hartelijk ontvangen door trainer Eric (Adriaan) van Achilles.
Even later sloot trainer Hennie (Bassie) van ’t Zand zich bij ons aan. Er werden nog wat anekdotes opgehaald uit het verleden. Samen waren zij bij Sc’t Zand goed voor menig kampioenschappen en bekers, nu stonden ze tegenover elkaar. Zowel Achilles als het Zand hadden volop zin in deze wedstrijd. ’t Zand kon bij een gelijkspel of winst namelijk kampioen worden. Bij winst van Achilles zouden zij theoretisch nog mee kunnen dingen om het kampioenschap. Achilles was compleet, maar ’t Zand miste wel een aantal spelers. Maud, Madelief, Sarah en Melissa waren niet inzetbaar. Daarnaast waren er nog wat lichte blessures en wat vermoeide spelers vanwege een vakantieweekje. Ook kon helaas trainster Michelle niet aanwezig zijn, maar werd vervanger door Kim.

Na de persconferentie, zocht ik een mooi plekje ergens op de volle tribune van Achilles. Om 11.45 werd er afgetrapt op het hoofdveld. Vanaf de aftrap zette Achilles meteen druk op de defensie van ’t Zand. ’t Zand was even zoekende en werd ver terug gedrongen op eigen helft. Na 10 minuten kreeg Achilles een corner. Nena (Achilles) ging achter de bal staan en dus gingen de alarmbellen rinkelen in het strafschop gebied van ’t Zand. Ondanks dat men wist dat Nena een fantastische trap heeft, kon niet worden voorkomen dat de bal bij de 2e paal in de kruising vloog. Achilles stond terecht voor met 1 – 0. Achilles ging door met druk zetten op ’t Zand, maar verzuimde de 2 – 0 te maken. Na ongeveer 20 minuten kwam ’t Zand eindelijk onder de druk vandaan begon te doen waar ze goed in zijn “voetballen” . Noortje veroverde de bal op het middenveld en stoomde op richting doel van Achilles.
Er werd aan de noodrem getrokken en Noortje belandde tussen de rubberkorrels op de grasmat op ongeveer 25 meter van het doel. Lisanne ging achter de bal staan (ook zij heeft een fantastische trap) en schoot de bal onhoudbaar achter Noa de 1 – 1 binnen. Daarna kantelde de wedstrijd. ’t Zand kreeg steeds meer het overwicht en kwam steeds meer aan voetballen toe. In de 31e minuut was Noortje een ware plaag voor de verdediging van Achilles. Zij soleerde langs iedereen heen en faalde niet oog in oog met Noa en scoorde fraai de 1 – 2. Een paar minuten later was het Lisanne die met een fraaie volley wederom Noa kansloos liet en de 1 – 3 aantekende. Beide teams gingen met deze ruststand de kleedkamers in.

Ik was benieuwd hoe beide teams uit de kleedkamers zouden komen. Zou Achilles snel de aansluitingstreffer maken en zo op 2 – 3 kunnen komen, of zou ’t Zand de 1 – 4 maken en daarmee de wedstrijd wel eens kunnen beslissen??

Vanaf de aftrap nam ’t Zand direct weer het initiatief en ging op jacht naar de 1 – 4. En die viel dan ook. Joyce stuurde met een diepe bal Noortje weg. Noortje wist wel raad met deze bal en liet Noa wederom kansloos bij de inzet van Noortje en de 1 – 4 was een feit. De krachten vloeide weg bij Achilles en als een aangeslagen bokser hingen ze in de touwen. ’t Zand drukte door. Wederom was het Noortje die van afstand onhoudbaar voor Noa de 1 – 5 aantekende. Noortje was goed op dreef. In de 60e minuut speelde zij zich knap vrij en stelde Jikke in staat om de 1 – 6 te scoren. Jikke faalde niet en scoorde fraai. Daarna was het genoeg voor Achilles. Zowel Noortje als Julia, die beiden een goede wedstrijd speelden, moesten dat helaas bekopen met een vervelende overtreding op hun. Zij konden niet meer verder en de geblesseerde Annemay en vermoeide Jikke moesten weer het veld in om de elf compleet te maken. De pijntjes en de vele wedstrijden in een korte periode, begon zijn tol te eisen. Toch ging het team van Hennie & Michelle op karakter door. In de 78e minuut was het Annemay die op aangeven van de goed spelende Lisanne de 1 – 7 achter Noa schoot. In de 87e minuut was er nog een publiekswissel. Onder een klaterend applaus vanaf de tribune kwam zij in het veld. Iedereen was daarvan zo onder de indruk dat men was vergeten dat er nog 3 minuten moest worden gevoetbald. Terwijl de meiden van ’t Zand het kampioenschap al wilde gaan vieren, scoorde Achilles nog de 2 – 7 in deze toch wel spectaculaire wedstrijd.

Nadat alle kruitdampen waren opgetrokken sprak ik nog met beide trainers. Eric wist niet wat er met zijn ploeg aan de hand was, maar na de 20e minuut was het eigenlijk al over en uit. Complimenten gingen naar ’t Zand. De verdediging bleek na de 1 – 0 niet te passeren. Milou, Noortje en Annemay heerste op het middenveld. Voorin waren Nina, Julia, Lisanne en later Jikke een ware plaag voor de verdedigers van Achilles. De ontlading was groot en het kampioenschap barste los. De trainers van ’t Zand waren trots op hun meiden met dit terecht verdiende kampioenschap. Gelukkig is er nog even tijd voor herstel om alle pijntjes en blessures te laten genezen, want binnenkort staat de halve finale van de beker nog op het programma. Ik ben er weer bij jullie ook????

Rep de Reporter.